Μυστική αρχαία ελληνική τεχνολογία

Οι πρώτοι οικιακοί αυτοματισμοί της ιστορίας

Όλοι γνωρίζουμε την προσφορά των αρχαίων ελλήνων στην φιλοσοφία, την ιατρική, στην επιστήμη και την τέχνη. Υπάρχει ένας τομέας που οι αρχαίοι έλληνες διέπρεψαν και όμως τα αποτελέσματα του χάθηκαν μέσα τους αιώνες. Πρόκειται για την τεχνολογία και όσο και αν ακούγεται οξύμωρο να υπάρχει τεχνολογία στην αρχαία Ελλάδα, είναι όμως πραγματικότητα.
Μπορεί ο Ήφαιστος, ο Δαίδαλος και ο πολυμήχανος Οδυσσέας να παλεύουν ανάμεσα στην μυθολογία και την ιστορία, όμως οι αρχαίοι έλληνες είχαν βρει τρόπους να κάνουν την καθημερινότητα τους εύκολη. Είχαν εφεύρει πλήθος μηχανών που τους εξυπηρετούσαν καθημερινά, κάποια παραδείγματα είναι το ρομπότ - υπηρέτρια του Φίλωνος, ο κινηματογράφος του Ήρωνος, το αυτόματο ρολόι του Κτησιβίου και ίσως από τα πιο γνωστά ο αναλογικός υπολογιστής των Αντικυθήρων.
Η τεχνολογία των αρχαίων Ελλήνων λίγο πριν το τέλος του αρχαίου ελληνικού κόσμου ήταν εξαιρετικά όμοια με τις απαρχές της σύγχρονης τεχνολογία μας. Φαίνεται λοιπόν ότι απλά χάσαμε κάποιες χιλιάδες χρόνια τεχνολογίας και απλά έπρεπε να ξεκινήσουμε από την αρχή.
Πόσοι από εμάς γνωρίζουμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες, είχαν ανακαλύψει έναν «κινηματογράφο» ικανό να παρουσιάζει αυτόματα την πλοκή ενός μύθου με κινούμενη εικόνα και ήχο. Είχαν επινοήσει (για ψυχαγωγικό δυστυχώς μόνο σκοπό) αυτοκινούμενα οχήματα (αυτοκίνητα) με αυτόματη πλοήγηση, με κιβώτιο ταχυτήτων, υδραυλικές προγραμματιζόμενες βαλβίδες και άλλα περίπλοκα εξαρτήματα. Χρησιμοποιούσαν λειτουργικά ρομπότ με σκοπό να τους υπηρετούν. Είχαν ανακαλύψει την αρχή του ατμοστροβίλου. Χρησιμοποιούσαν πολύπλοκα αστρονομικά μετρητικά όργανα ακριβείας (όπως έναν αναλογικό υπολογιστή, ένα «G.P.S.», κ.ά.) που τους επέτρεπαν να υπολογίζουν με ακρίβεια γεωδαιτικά και αστρονομικά στοιχεία. Είχαν επινοήσει ευφυείς μηχανές με κερματοδέκτη (αυτόματους πωλητές). Χρησιμοποιούσαν πολύπλοκα ανυψωτικά μηχανήματα ικανά να οικοδομούν πανύψηλα κτίσματα με ολιγάριθμο προσωπικό. Διέθεταν ρολόγια (και ξυπνητήρια) ικανά να λειτουργούν αυτόματα και αδιάκοπα χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση. Όλα αυτά αποδεικνύουν την υψηλής στάθμης τεχνολογία του πολιτισμού των αρχαίων Ελλήνων που δεν είχε σχεδόν τίποτα να ζηλέψει από την πρώιμη σύγχρονη τεχνολογία και που θα είχε οδηγήσει (αν οι οικονομικοκοινωνικοπολιτικές συνθήκες της εποχής το επέτρεπαν) στη Βιομηχανική Επανάσταση από την ελληνιστική εποχή με απρόβλεπτες συνέπειες για την ανθρωπότητα.
Στο Κατάκολο υπάρχει το Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας, εκεί ξαναζωντανεύουν 300 περίπου εξαιρετικές εφευρέσεις του αρχαιοελληνικού τεχνολογικού θαύματος που καλύπτουν την περίοδο από το 2000 π.Χ. μέχρι το τέλος του αρχαίου ελληνικού κόσμου, κατόπιν 25χρονης έρευνας και μελέτης του Κώστα Κοτσανά. Πρόκειται για την εγκυρότερη και πληρέστερη έκθεση του είδους της παγκοσμίως. Στηρίζεται στην ενδελεχή μελέτη της αρχαιοελληνικής, λατινικής και αραβικής γραμματείας, των αγγειογραφικών πληροφοριών και των ελαχίστων σχετικών αρχαιολογικών ευρημάτων. Όλα τα εκθέματα και το υποστηρικτικό τους υλικό έχουν δημιουργηθεί από τον Κώστα Κοτσανά, χωρίς καμιά επιχορήγηση από οποιοδήποτε δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα. Το μουσείο βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της κεντρικής πλατείας του Κατακόλου.

Το αυτόματο άνοιγμα θυρών ναού μετά από θυσία στο βωμό
Ανακατασκευή της επινόησης του Ήρωνος του Αλεξανδρέως, που επέτρεπε το άνοιγμα των θυρών ενός ναού μετά από θυσία στο βωμό του.
Με τη φωτιά της θυσίας ο αέρας του στεγανού δοχείου του βωμού θερμαίνεται και διαστέλλεται πιέζοντας το νερό σε άλλο συγκοινωνούν δοχείο ύδατος. Το πιεζόμενο νερό μέσω σιφωνίου μεταφέρεται σε δοχείο επί ζυγού και προκαλεί την εκτροπή προς το μέρος του. Ο ζυγός εκτρεπόμενος παρασύρει σε περιστροφή τους δύο άξονες των θυρών και προκαλεί το άνοιγμά τους. Μετά το τέλος της θυσίας μέσω του σιφωνίου δημιουργείται αντίστροφη ροή του νερού και ο ζυγός εκτρέπεται προς την αντίθετη κατεύθυνση και προκαλεί το κλείσιμο των θυρών. Δείτε το VIDEO
ΠΗΓΕΣ: «Ήρων, Πνευματικά, Α 38»
Ηχητικός συναγερμός
Πρόκειται για μια ηχητική διάταξη που ενεργοποιούνταν από το άνοιγμα της θύρας που προστάτευε. Αποτελούνταν από μια σάλπιγγα προσαρμοσμένη σε κοίλο ημισφαιρικό δοχείο που αναρτιόταν από μια αρθρωμένη ράβδο. Με το άνοιγμα της θύρας ένα σχοινί επέτρεπε την κλίση της ράβδου και επομένως την κάθοδο της σάλπιγγας. Το ημισφαιρικό δοχείο βυθιζόταν σε ένα δοχείο με νερό και ο εγκλωβισμένος αέρας σε αυτό ανάγκαζε τη σάλπιγγα να ηχήσει.
ΠΗΓΕΣ: «Ήρων ο Αλεξανδρεύς, Πνευματικά, (17)»

Άλκηστις Λυκούδη

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις